Ivonne Broeckx durft vaak niet naar de koers te kijken als haar zoon meefietst.
Wout van Aert is een fenomenale renner, maar heeft ook meer dan genoeg pech gehad. Zijn carrière hing aan een zijden draadje toen hij in de Tour van 2019 in Pau zwaar ten val kwam tijdens een tijdrit. Hij liep een zware beenblessure op en moest vijf maanden revalideren.
Afgelopen voorjaar ging het tijdens Dwars door Vlaanderen weer eens mis. Van Aert viel in een afdaling met hoge snelheid ten val. Het verdict was hard: een gebroken sleutelbeen, een gebroken borstbeen, zeven gebroken ribben en een gekneusde long.
De moeder van Wout van Aert kijkt er met lede ogen naar en houdt elke wedstrijd haar adem in. Geen enkele moeder ter wereld wil immers haar zoon in een flinterdun pak met hoge snelheid ten val zien komen en over het asfalt zien glijden. “Naarmate de jaren verstrijken, wordt het alleen maar erger”, vertelt Ivonne Boeckx in een interview met Het Nieuwsblad.
“Nu in de Tour: sprint Wout of niet? Als ik de koers op tv volg, kan ik niet blijven zitten. Vaak durf ik niet eens te kijken. En als ik wel kijk, zet ik het geluid uit. Dat zorgt alleen maar voor extra stress.”
Tranen
De dag van die tijdrit in Pau hadden de ouders van Van Aert al ‘een naar voorgevoel’. “Ik had Wout nog nooit zo gespannen gezien. Ons oogcontact was anders dan anders. Schreeuwend en schreeuwend baande ik me een weg door die smalle straatjes. De mensen verspreidden zich. Maar toen wij aankwamen, was hij al naar een plaatselijk ziekenhuis gebracht.”
“Toen hij in 2019 na die valpartij in Pau weer ging trainen, zat Wout wekenlang met tranen in zijn ogen op zijn fiets, zo pijnlijk was het. Ik zag hem een zandheuvel oplopen op Sint-Anneke en dacht vaak: ‘Stop ermee, Wout. Moet dat nou echt?’ Een moeder ziet haar kind niet graag lijden.”
Mentaal zwaar
Fysiek was de crash in Dwars door Vlaanderen minder heftig dan die in Pau, maar mentaal was het juist andersom. “De revalidatie na zijn crash in Dwars door Vlaanderen was mentaal een stuk zwaarder. De ene dag kwam Wout na een training weer goed thuis, de volgende dag speelde zijn rug weer op. Bam, weer een tik.”
“Voordat Wout geopereerd kon worden, moesten zijn wonden schoongemaakt worden. Zijn schouders en rug waren zwart van de asfaltkorrels. Die stukken moesten met een borstel worden verwijderd, maar de pijn was ondraaglijk. We hoorden hem kreunen van de pijn, zo erg dat ze hem onder narcose brachten.”
“Het schoonmaken van die wonden duurde langer dan de operatie aan zijn sleutelbeen. Daarna zorgden vooral de gebroken ribben voor problemen. Ik dacht dat Jonas Vingegaard met zijn klaplong nooit klaar zou zijn voor de Tour, maar op een gegeven moment passeerde hij Wout in de revalidatie.”
Leave a Reply